EPILOGUE NINETEEN YEAR LATER

มาต่อบท EPILOGUE NINETEEN YEAR LATER ให้คับ (หากผิดพลาดต้องขออภัยไว้ล่วงหน้านะคับ ปะกิตไม่ได้แข็งแรงเท่าไหร่)

19 ปีต่อมา เป็นเรื่องตอนที่แฮรี่กับจินนี่กำลังจะไปส่งลูกๆขึ้นรถไฟไปฮอกวอร์ต แฮรี่กับจินนี่มีลูกด้วยกัน 3 คน คนโตชื่อเจมส์ คนรองชื่ออัลบัส เซเวอรัส คนเล็กชื่อลิลี่
โดยปีนี้เป็นปีแรกที่คนรองจะได้ไปเรียนที่ฮอกวอร์ต ระหว่างทางเจมส์กับอัลบัสก้อมีเถียงกันนิดหน่อย เพราะเจมส์ดันไปบอกว่าอัลบัสอาจจะได้อยู่สลิธิรินก้อได้
แต่อัลบัสไม่ต้องการอยู่สลิธิริน จนจินนี่ต้องห้ามเจมส์ไม่ให้แหย่น้อง เมื่อครอบครัวพอตเตอร์ทั้ง 5 เดินทางมาถึงสถานี เจมส์ที่เป็นคนโตก้อวิ่งผ่านกำแพงไปยังชานชาลาเป็นคนแรก
พอเจมส์ไปแล้ว อัลบัสก้อถามแฮรี่กับจินนี่ว่าจะเขียนจดหมายหาเค้าใช่มั้ย จินนี่จึงตอบว่า "ทุกวันถ้าลูกต้องการ" แต่อัลบัสก้อยังไม่เชื่อเถียงแม่ว่า "คนส่วนใหญ่ได้รับจดหมายจากบ้านแค่เดือนละครั้ง" แต่จินนี่ก้อบอกไปว่า ปีที่แล้วเธอเขียนหาเจมส์(พี่เอ๋ง)สัปดาห์ละ 3 ครั้ง จากนั้นทุกคนก้อวิ่งผ่านกำแพงไป ที่ชานชาลาครอบครัวพอตเตอร์ทั้ง 4 คน(เจมส์วิ่งหายไปไหนไม่รุ - -") ได้พบกับ รอน นู๋เฮอร์ และลูกๆ 2 คน ชื่อ Roses กับ Hugo พอเจอกันปุ๊บรอนก้อบ่นกับแฮรี่เรื่องใบขับขี่ของมักเกิ้ล รอนบ่นว่า "เจ๊เฮอร์(ไม่นู๋แล้ว) ไม่เชื่อว่ารอนจะสอบใบขับขี่ผ่านโดยที่ไม่ได้ใช้เวทย์ช่วย" เจ๊เฮอร์แอบได้ยินก้อเลยรีบบอกว่า "ป่าวนะ ชั้นเชื่อเทอต่างหาก" แล้วรอนก้อแอบกระซิบบอกแฮรี่ว่า "จิงๆแล้วตูใช้ว่ะ" แล้วพ่อๆก้อช่วยกันยกของขึ้นรถไฟ ระหว่างนั้นลูกๆก้อคุยกันว่าตัวเองจะได้อยู่บ้านไหนตอนเข้าฮอกวอร์ตแล้ว รอนเลยบอกลูกๆว่า "ถ้าลูกไม่ได้อยู่กริฟฟินดอร์ เราจะตัดลูกออกจากกองมรดก" เจ๊เฮอร์กับจินนี่เลยพร้อมใจกันเบรกรอน แล้วบอกลูกๆว่า "พ่อมันพูดเล่นน่ะลูก"


ซักพักก้อเห็นมัลฟอยยืนอยู่กับภรรยาและลูกชาย (มีบรรยายตัวลูกชายไว้ว่าลอกแบบมาจากมัลฟอยได้เหมือนพอๆกับที่ อัลบัสลอกแบบมาจากแฮรี่) พอมัลฟอยหันมาเห็นกลุ่มของแฮรี่

เฮียแกก้อพยักหน้าให้ยึกนึงแล้วหันกลับไปคืน (คงความหยิ่งไว้อย่างเต็มเปี่ยมจิงๆไอ้หมอนี่) รอนสั่ง Rosie ว่าต้องสอบชนะ Scopius(ชื่อลูกชายมัลฟอย) ให้ได้ทุกครั้งไป แล้วก้อ

ขอบคุณพระเจ้าที่ลูกคนนี้ได้สมองแม่มา (รู้ตัวด้วยนะนี่) เจ๊เฮอร์เลยดุรอนว่าอย่ายุให้เด็กๆเป็นศัตรูกันตั้งแต่ยังไม่ได้เข้าเรียนสิ รอนก้อเลย "ขอโต๊ดก๊าบ" แต่ก้อยังไม่วายเสี้ยมลูกสาว

ว่า "อย่าไปเป็นมิตรกับหมอนั่นนัก(ลูกมัลฟอย) ปู่ของลูกจะไม่อภัยให้ลูกแน่ๆถ้าลูกแต่งงานกับพวกเลือดบริสุทธิ์ "(555+)

จากนั้นเจมส์ก้อกลับมาอีกครั้ง แล้วก้อบอกว่าเจอ Teddy (ลูกของลูปิน) ***ช่วงนี้อ่านไม่ค่อยเข้าใจอ่ะคับ ฝากเซียนปะกิตช่วยทีนะคับ ***
เข้าใจว่าเจมส์ไปเห็นเทดดี้กำลังจูบกับใครซักคนอยู่ ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเจมส์ แล้วบอกว่าถ้าเขาแต่งงานกันก้อจะได้เป็นครอบครัวเดียวกัน รู้สึกว่าเจมส์จะกระตือรือร้นมากที่จะ

ชวนเทดดี้มาอยู่ด้วย แล้วก้อยอมแชร์ห้องกับอัลและเทดดี้ แต่แฮรี่ก้อเบรคว่า "เขาจะยอมให้เจมส์กับอัลอยู่ห้องเดียวกันก้อต่อเมื่อเขาต้องการให้บ้านแตกนั่นแหละ" จากนั้นจินนี่ก้อ

ฝากความคิดถึงไปถึงเนวิลล์ที่ตอนนี้เป็นอาจารย์สอนวิชาสมุนไพรที่ฮอกวอร์ต จากนั้นพ่อแม่ลูก ก้อกอดจูบร่ำลากัน แฮรี่ก้อสั่งเสียกะอัลบัสว่า อย่าลืมนัดที่แฮกริดชวนไปดื่มชาศุกร์หน้า

อย่าไปวุ่นวายกับพีพฟ์(ผีจอมกวน) อย่าไปสู้กับใครโดยที่ยังไม่ได้เรียนรู้วิธีการสู้ อัลบัสที่ยังกังวลเรื่องบ้าน ก้อกระซิบถามแฮรี่ว่า "จะเป็นยังไงถ้าผมได้อยู่สริธิริน" แฮรี่ก้อย่อตัวลง

บอกกับอัลบัสโดยที่มีจินนี่แอบได้ยินว่า "อัลบัส เซเวอรัส ชื่อของลูกถูกตั้งขึ้นมาจากชื่อของอาจารย์ใหญ่ 2 คนของฮอกวอร์ต หนึ่งในนั้นเป็นพวกสริธิริน และเขาคนนั้นก้อเป็นผู้ชาย

ที่มีความกล้าหาญที่สุดที่พ่อเคยรู้จัก ถ้าเป็นอย่างนั้นสริธิรินก้อจะได้นักเรียนที่ยอดเยี่ยมเพิ่มอีกคน มันก้อไม่เห็นเป็นอะไร แต่ถ้าลูกต้องการ ลูกเลือกเองได้ว่าจะอยู่กริฟฟินดอร์ หมวกคัดสรรจะเอาวิถีทางที่ตัวลูกเลือกไปพิจารณาด้วย"
"จริงเหรอคับพ่อ" อัลบัสถามอย่างมีความหวัง "มันทำแบบนี้กับพ่อน่ะ" แฮรี่ว่า จากนั้นลูกๆก้อขึ้นรถไฟ ก่อนที่รถไฟจะออกนั้น

อัลบัสกับโรส ชะเง้อมองออกมานอกหน้าต่าง แล้วสังเกตเห็นว่ามีคนจ้องมาทางพวกเขามากมาย ก้อเลยออกปากถาม รอนเลยได้ปล่อยมุขสุดท้าย(กลัวแปลแล้วไม่ฮา) "ก้อแบบว่าคนมันดังอ่ะนะ" ("Don't let it worry you," said Ron. "It's me, I'm extremely famous.) เด็กๆได้ยินเข้าก้อหัวเราะ แล้วรถไฟก้อค่อยๆเคลื่อนตัว พวกแฮรี่โบกมือลาลูกๆ จนลิบตา
"เขาจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ย" จินนี่ถาม แฮรี่เอามือไปจับที่แผลเป็นแล้วคอบจินนี่ว่า "ผมรู้ เขาไม่เป็นไรหรอก"

แผลเป็นนั่นไม่ได้ทำให้แฮรี่เจ็บมา 19 ปีแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดี

36 จุดบอดของแผนการ

[ตอนเดิม Harry ออกมาสู้กับพวกโวลเดอร์มอร์ข้องนอกโรงเรียนฮ๊อกวอร์ด]

แฮรี่พอตเตอร์โดนคำสาปกรีดแทงของโวลเดอร์มอร์บาทเจ็บล้มพับลงอยู่กับพื้นแต่ยังไม่ตาย โวลเดอร์มอร์ที่บาดเจ็บเหมือนกันได้สั่งให้แม่ของมัลฟอยเข้าไปดูว่าแฮรี่ตายหรือยัง ด้วยความเป็นห่วงว่ามัลฟอยที่อยู่ในโรงเรียนนั้นปลอดภัยหรือปล่าว แม่มัลฟอยก็เลยบอกว่าแฮรี่ตายแล้วเพื่อที่จะได้เข้าไปในโรงเรียนเร็วๆ

โวลเดอร์มอร์สั่งให้แฮกริดซึ่งโดนบังคับอยู่ (ไม่รู้ด้วยวิธีอะไร) อุ้มแฮรี่แล้วพากันเข้าไปยังหน้าปราสาร์ทฮอกวอร์ต ในขณะที่แฮรี่ทำเป็นแกล้งตาย

โวลเดอร์มอร์ประกาศว่าแฮรี่พอตเตอร์ตายแล้ว และไม่มีใครกำจัดเค้าได้ ให้ทุกคนออกมายอมแพ้ซะโดยดี แล้วจะไว้ชีวิต

นักเรียนออกมาจากปราสาท แล้วตื่นตกใจกับการเสียชีวิตของแฮรี่ เนวิลลุกขึ้นสู้ เสกคาถาใส่โวลเดอร์มอร์ ก็เลยโดนเสกให้ตัวแข็ง แล้วนำหมวกคัดสรรค์มาสวมหัวจากนั้นโวลเดอร์มอร์ทก็เสกให้หมวกลุกเป็นไฟ

แฮรี่คิดว่าเค้าคงต้องทำอะไรซักอย่าง ไม่เช่นนั้นเนวิลต้องตายแน่ๆ แต่ในขณะนั้น พวกเซ็นทอร์ ยักษ์ (กอว์ป) แล้วก็สัตว์ประหลาดต่างๆเข้ามาช่วยเหลือพวกฮอกวอร์ด แฮรี่ได้ทีก็นำผ้าคลุมล่องหนนมาอำพรางตัวแล้วก็หลบไป เนวิลที่ถูกคำสาปก็ขยับตัวได้ หมวกคัดสรรค์ที่ไฟลุกไหม้อยู่ก็ร่วงลงกับพื้นแล้วดาบก๊อดดริกกริฟฟินดอร์ ก็โผล่ออกมาจากหมวก เนวิลใช้ดาบหมายฟันโวลเดอร์มอร์ทแต่พลาดไปโดนงู (ที่โวลเดอร์มอร์ทเอามาพันคอไว้) หัวขาดตาย

ทุกคนหนีเข้าไปในห้องโถงภายในปราสาท แล้วก็เกิดการต่อสู้ขึ้นอีกครั้ง

แยกซ์ลี่ โดนจัดการโดย จอร์จ และ ลีจอร์แดน
โดโลฮอฟ โดน อ.ฟลิตวิค เชือด
แฮกริดจับ วอลเดน แมคแนร์ ทุ่มใส่กำแพงจนหมดสติ
รอนกับเนวิลก็สามารถหยุด Fenrir Greyback ได้ (อ่านชื่อไม่ออก)
(มีอีกหลายคู่)
ในขณะที่พ่อแม่มัลฟอยเอาแต่วิ่งวุ่นตามหาลูกชาย

โวลเดอร์มอร์ทสู้กับแมกกอลนากัล สัลกฮอร์น และ คิงส์ลี่ พร้อมๆกัน
ในขณะเดียวกันเบลาทริกซ์ ก็สู้กับ เฮอร์ไมโอนี่ จินนี่ แล้วก็ ลูน่า

แฮรี่พอตเตอร์ในผ้าคลุมล่องหน ย่องเข้าไปหาโวลเดอร์มอร์ แต่เกือบจะกระโจนเข้าไปฆ่าเบลาทริกซ์แทนเพราะจินนี่โดนคาถากรีดแทงเฉียดไปไม่กี่นิ้ว แต่ว่าแม่มอลลี่ที่ทนไม่ได้เข้ามาสู้แทน แล้วก็ยิงเบลาทรกซ์ซะร่วง

พอแฮรี่หันกลับไป แมกกอลนากัล สัลกฮอร์น และ คิงส์ลี่ ก็กระเด็นไปด้วยคาถาของโวลเดอร์มอร์ทซะแล้ว

ตอนเดิม Harry ออกมาสู้กับพวกโวลเดอร์มอร์ทอยู่ภายนอกโรงเรียนฮ๊อกวอร์ด]

แฮรี่พอตเตอร์โดนคำสาปกรีดแทงของโวลเดอร์มอร์มบาดเจ็บล้มพับลงอยู่กับพื้นแต่ยังไม่ตาย โวลเดอร์มอร์ทที่ได้รับบาดเจ็บเหมือนกันสั่งให้แม่ของมัลฟอยเข้าไปดูว่าแฮรี่ตายหรือยัง ด้วยความเป็นห่วงว่ามัลฟอยที่อยู่ในโรงเรียนนั้นปลอดภับหรือปล่าว แม่มัลฟอยก็เลยบอกว่าแฮรี่ตายแล้วเพื่อที่จะได้เข้าไปในโรงเรียนเร็วๆ

โวลเดอร์มอร์ทสั่งให้แฮกริดซึ่งโดนบังคับอยู่ (ไม่รู้ด้วยวิธีอะไร) อุ้มศพแฮรี่แล้วพากันเข้าไปยังหน้าปราสาร์ทฮอกวอร์ด ในขณะที่แฮรี่ทำเป็นแกล้งตาย

โวลเดอร์มอร์ทประกาศว่าแฮรี่พอตเตอร์ตายแล้ว และไม่มีใครกำจัดเค้าได้ ให้ทุกคนออกมายอมแพ้ซะโดยดี แล้วจะไว้ชีวิต

นักเรียนและผู้ที่ต่อต้านโวลเดอร์มอร์ทออกมาจากปราสาท แล้วตื่นตกใจกับการเสียชีวิตของแฮรี่ เนวิลลุกขึ้นสู้ เสกคาถาใส่โวลเดอร์มอร์ ก็เลยโดนเสกให้ตัวแข็ง
โวลเดอร์มอร์ทนำหมวกคัดสรรค์มาสวมหัวเนวิลแล้วเสกให้หมวกลุกเป็นไฟ

แฮรี่คิดว่าเค้าคงต้องทำอะไรซักอย่าง ไม่เช่นนั้นเนวิลต้องตายแน่ๆ แต่ในขณะนั้น พวกเซ็นทอร์ ยักษ์ (กอว์ป) แล้วก็สัตว์ประหลาดต่างๆเข้ามาช่วยเหลือพวกฮอกวอร์ด แฮรี่ได้ทีก็นำผ้าคลุมล่องหนนมาอำพรางตัวแล้วก็หลบไปซ่อน เนวิลที่ถูกคำสาปก็ขยับตัวได้ หมวกคัดสรรค์ที่ไฟลุกไหม้อยู่ก็ร่วงลงกับพื้นแล้วดาบก๊อดดริกกริฟฟินดอร์ ก็โผล่ออกมาจากหมวก เนวิลใช้ดาบหมายฟันโวลเดอร์มอร์ทแต่พลาดไปโดนงู (ที่โวลเดอร์มอร์ทเอามาพันคอไว้) หัวขาดกระเด็น

ทุกคนหนีเข้าไปในห้องโถงภายในปราสาท แล้วก็เกิดการต่อสู้ขึ้นอีกครั้ง

แยกซ์ลี่ โดนจัดการโดย จอร์จ และ ลีจอร์แดน
โดโลฮอฟ โดน อ.ฟลิตวิค เชือด
แฮกริดจับ วอลเดน แมคแนร์ ทุ่มใส่กำแพงจนหมดสติ
รอนกับเนวิลก็สามารถหยุด Fenrir Greyback ได้ (อ่านชื่อไม่ออก)
(และยังมีอีกหลายคู่)
ในขณะที่พ่อแม่มัลฟอยเอาแต่วิ่งวุ่นตามหาลูกชาย

โวลเดอร์มอร์ทสู้กับแมกกอลนากัล สลักฮอร์น และ คิงส์ลี่ พร้อมๆกัน
ในขณะเดียวกันเบลาทริกซ์ ก็สู้กับ เฮอร์ไมโอนี่ จินนี่ แล้วก็ ลูน่า

แฮรี่พอตเตอร์ในผ้าคลุมล่องหน ย่องเข้าไปหาโวลเดอร์มอร์ แต่เกือบจะกระโจนเข้าไปฆ่าเบลาทริกซ์แทนเพราะจินนี่โดนคาถากรีดแทงเฉียดไปไม่กี่นิ้ว แต่ว่าแม่มอลลี่ที่ทนไม่ได้เข้ามาสู้แทน แล้วก็ยิงเบลาทริกซ์ซะร่วง

โวลเดอร์มอร์ทโกรธจัดที่ทหารเอกโดนจัดการ เลยยิงคาถาใส่ แมกกอลนากัล สัลกฮอร์น และ คิงส์ลี่ ก็กระเด็นไปในพริบตาแล้วหันไปจัดการคุณแม่มอลลี่

"คาปูชิโน่!!!" แฮรี่เสกคาถากำแพงเวทย์มนต์ป้องกันไว้ได้ทัน แล้วทุกคนก็ตื่นเต้นและมีกำลังใจที่แฮรี่ยังรอดชีวิต หลังจากนั้น แฮรี่ก็เข้าปะทะกับโวลเดอร์มอร์ท

แฮรี่บอกกับโวลเดอร์มอร์ทว่าพลังของความรักนั้นยิ่งใหญ่ คืนนี้เค้ายอมตายเพื่อปกป้องทุกคนในขณะที่โวลเดอร์มอร์ทให้ทุกคนยอมตายเพื่อปกป้องตัวเอง

แฮรี่เรียกโวลเดอร์มอร์ทว่า "ริดเดิ้ล" แล้วบอกต่อว่า รู้ในสิ่งที่ริดเดิ้ลไม่รู้ อยากจะรู้มั๊ยว่าคืออะไร ก่อนที่ริดเดิ้ลจะทำอะไรพลาดอีก
โวลเดอร์มอร์ทบอกว่า ดัมเบิลดอร์ขอบทำอะไรด้วยความรัก ซึ่งทำให้ดัมเบิลดอร์ตาย และถ้าจะชนะเขาได้ จะต้องมีคาถา หรือว่าอาวุธที่แข็งแกร่งกว่า

แฮรี่เชื่อว่าเขา "มีทั้งสองอย่าง"

โวลเดอร์มอร์ทได้แต่หัวเราะ คริ๊ก คริ๊ก แล้วบอกว่า ดัมเบิ้ลดอร์ยังตาย แล้วแกจะเหลืออะไร
แฮรี่บอกว่าโวล์เดอร์มอร์ทคิดไปเองว่าได้วางแผนให้ดัมเบิลดอร์ตาย จริงๆแล้วดัมเบิลดอร์วางแผนให้ตัวเองตายต่างหาก

(บทสนทนาต่อไปนี้ถูรวบรัดให้สั้นลง)

โวลเดอร์มอร์ทกับแฮรี่กำลังต้านพลังคาถาซึ่งกันและกันอยู่

แฮรี่: "ถึงดัมเบิลดอร์จะตาย แต่เค้าไม่ได้ตายตามแผนของแก"
โวลเดอร์มอร์ท: "จะตายอยู่แล้วยังจะมาฝันกลางวันอีก"
แฮรี่: "เสนปก็ไม่ได้อยู่ข้างแก แต่อยู่ข้างดัมเบิลดอร์ ตั้งแต่ตอนที่แกฆ่าแม่ข้าแล้ว"
แฮรี่: "เหตุผลก็คือเหตุผลที่แกไม่เข้าใจ เพราะก็คือเสนปรักลิลลี่ แม่ข้านะซิ จำไว้ซะ"
โวลเดอร์มอร์ท: "ข้ารู้ แต่เสนปบอกว่าเขาจะไปมีกิ๊กอื่นก็ได้ ไม่เป็นไร"
แฮรี่: "เค้าบอกแกอย่างที่แกว่า แต่หลังจากนั้นเสนปก็เป็นไส้สึกให้ดัมเบิลดอร์ นอกจากนั้นแล้วดัมเบิลดอร์ก็ตั้งใจจะตายตั้งแต่ก่อนที่เสนปจะฆ่าเขาเสียอีก"
โวลเดอร์มอร์ท: "ไม่ว่ามันจะอยู่ข้างใคร ใครมาขวางทางข้าก็จะฆ่าให้หมด แกไม่เข้าใจหรอกพอตเตอร์"
โวลเดอร์มอร์ท: "ดัมเบิลดอร์พยามซ่อน "Elder Wand" จากข้า แล้วหวังว่าจะให้เสนปเป็นเจ้าของคนต่อไป แต่แผนการนั้นล้มเหลว"

(Elder Wand เป็นคฑาทรงพลังของดัมเบิลดอร์ที่จะเพิ่มพลังมหาศาลให้กับผู้ใช้ และจะเปลี่ยนเจ้าของใหม่ถ้าเจ้าของพ่ายแพ้ในการต่อสู้ ซึ่งโวลเดอร์มอร์ทได้มาตอนที่ฆ่าเสนป)

แฮรี่: "แกแน่ใจเหรอ ลองนึกดูให้ดีๆ"
โวลเดอร์มอร์ท: "แกกล้าดียังไง..."
แฮรี่: "เพราะแผนของดัมเบิลดอร์จะจบลงด้วยความพ่ายแพ้ของแก เพราะเสนปไม่เคยได้เป็นเจ้าของ Elder Wand"
แฮรี่: "เสนปไม่ได้ชนะดัมเบิลดอร์เพราะดัมเบิลดอร์วางแผนกับเสนปว่าเค้าจะตาย ดัมเบิลดอร์จึงไม่ได้แพ้"
แฮรี่: "ถ้าเป็นไปตามแผน Elder Wand จะไม่ใช่ของแกเพราะดัมเบิลดอร์ไม่ได้แพ้ และเสนปก็ไม่ใช่เจ้าของคนต่อไป"
โวลเดอร์มอร์ท: "แต่ข้าได้ Elder Wand มาจากสุสานเจ้าของเดิม ดังนั้นมันก็ต้องเป็นของข้าแล้ว"
แฮรี่: "แกยังไม่เข้าใจอีกเหรอ แค่ได้มาน่ะมันไม่ใช่เจ้าของ จำที่คนขายไม้คฑาพูดได้มั๊ยว่า "คฑาเลือกเจ้าของ"
แฮรี่: "ส่วนคฑาในมือแกก็เลือกเจ้าของใหม่ไปแล้วตอนที่ดัมเบิลดอร์จะตาย คนนั้นก็คือคนที่ดึงคฑาออกจากมือดัมเบิลดอร์"
แฮรี่: "เจ้าของคฑาก็คือ เดรโก มัลฟอย"
โวลเดอร์มอร์ท: "แล้วยังไงล่ะแฮรี่ ถึงคฑาจะไม่ได้เสริมพลัง แต่คฑาฟินิกส์ของแกก็หักไปแล้วเหมือนกัน (แฮรี่ใช้คฑาอันอื่นอยู่) ดังนั้นเราก็ดวลกันด้วยความสามารถที่แท้จริง"
โวลเดอร์มอร์ท: "พอฆ่าแกแล้วค่อยตามไปเก็บเดรโก้"
แฮรี่: "ช้าไปแล้วลุง เพราะข้าเพิ่งจะจัดการมัลฟอยจนหงายหลังไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว แล้วก็ยึดคฑาของมัลฟอยมา" ว่าแล้วแฮรี่ก็กระดิกคฑาที่อยู่ในมือ
แฮรี่: "ถ้าคฑาในมือแกรู้ว่าเจ้าของเก่ามันโดนข้าปลดอาวุธแล้วละก็ มันก็ต้องกลายเป็นของข้าหละ"

แฮรีพูดจบพร้อมๆกับแสงแรกของดวงอาทิตย์ยามสายันสัญญาที่ขอบฟ้าส่องมายังทั้งสองคน
แฮรี่ได้ยินเสียงโวลเดอร์มอร์ทร่ายคาถาพร้อมๆกับที่แฮรี่สะบัดคฑาของมัลฟอยในมือ

โวลเดอร์มอร์ท: "อาวาดา เคดาฟร่า"
แฮรี่: "เอ็กซ์เปลลิอามัส"

เกิดระเบิดใหญ่ขึ้นตรงกลางระหว่างทั้งสองแล้วก็เต็มไปด้วยเปลวไฟสีทองพุ่งออกมา แฮรี่เห็นแสงจากคฑาของโวลเดอร์มอร์ทปะทะกับแสงจากคฑาของเขา แล้วไม้คฑา Elder Wand ในมือของโวลเดอร์มอร์ทก็กระเด็นขึ้นไปข้างบนฟ้า ลอยมาทางผู้ที่เป็นเจ้าของมันในนาทีสุดท้าย ผู้ที่มันไม่อาจจะทำร้ายได้ และถุกคว้าเอาไว้ในที่สุด

โวลเดอร์มอร์ทเซถอยหลัง กางแขงออก ตาสีแดงก่ำเหมือนว่าจะเหลือบขึ้นไปข้างบน แล้วก็ล้มลงกระแทกพื้นอย่างไร้วิญญาณ เขาโดนฆ่าด้วยคาถาของตัวเองที่สะท้อนกลับมาเพราะ Elder Wand ไม่สามารถจะทำร้ายเจ้าของที่แท้จริงได้

หลังจากที่ความเงียบได้ถูกแทนที่ด้วยเสียงกรีดร้องแสดงความดีใจ ทุกๆคนวิ่งเข้ามารุมทึ้งแสดงความยินดีปรีดากับแฮรี่ที่กำจัดจอมมารได้สำเร็จ ซึ่งแฮรี่รู้สึกว่าอยากให้ดัมเบิลดอร์มาอยู่ตรงนี้ด้วย
ร่างของโวลเดอร์มอร์ทถูกลากมารวมไว้ที่กลางห้องโถงห่างจากร่างของ เฟรด, ท๊องส์, ลูปิน, โคลิน เครีฟวีย์ และอีกราวห้าสิบคนที่เสียชีวิตในการต่อสู้กับจอมมาร

แฮรี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ ออกมาจากห้องโถงใหญ่ไปยังห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่ผ่านลิฟท์การ์กอยที่ไม่ต้องใช้รหัสผ่านอีกแล้ว

เมื่อเข้าไปในห้องอาจารย์ใหญ่ รูปอาจารย์ใหญ่ทั้งหลายก็ปรบมือแสดงความยินดีกับแฮรี่กันอย่างเอิกเริก แล้วบอกอะไรก็ไม่รู้มากมาย แต่แฮรี่สนใจเพียงชายที่ใส่แว่นตาครึ่งเสี้ยว

แฮรี่: คฑานี้ ฉันไม่ต้องการมัน
รอน: มรึงจะบ้าเหรอ
แฮรี่: ฉันรู้ว่ามันมีพลังมหาศาล แต่ว่าของเดิมของฉันก็ดีอยู่แล้ว

แฮรี่นำคฑาศักดิ์สิทธิ์และคฑาฟินิกส์มาวางไว้บนโต๊ะอาจารย์ใหญ่ แล้วร่ายคาถาด้วย Elder Wand แล้วคฑาทั้งสองก็กลับมาต่อติดกัน
(เข้าใจว่าคฑาของแฮรี่ได้เอาไป upgrade หรือ เอาไปผสมเพื่อเพิ่มพลังมาก่อนหน้านี้)

แฮรี่บอกดัมเบิลดอร์ในรูปว่า เขาจะวางคฑาไว้ที่เดิมแล้วเมื่อตัวเขาตายไปโดยธรรมชาติ พลังของคฑาก็จะสูญสิ้นไปกับเขา

รอน: มรึงแน่ใจเหรอ
เฮอร์ไมโอนี่: "ฉันว่าแฮรี่ทำถูกแล้วนะ"
แฮรี่: "มันจะเป็นอันตรายมากกว่าเป็นประโยชน์นะ"

แฮรี่หันหลังเดินออกมา ในใจตอนนี้คิดถึงเตียงนอนในหอกริฟฟินดอร์พร้อมกับคิดว่าครีเชอร์จะเอาแซนวิชมาให้หรือปล่าว

แฮรี่: "พูดจริงๆนะ... ชีวิตนี้ฉันก็มีปัญหามามากพอแล้ว"

36 – The Flaw in The Paln

33 (ไม่ค่อยชอบบทสุดท้ายต่อจากนี้เลยค่ะ ช่วยแปลบทนี้ดีกว่า) .. ขอแก้สิ่งที่หายไปและที่ผิดค่ะ

แฮรี่รู้สึกตัวว่าเขากลับมาอยู่ในป่าอีกครั้ง และคาดว่าจะได้ยินเสียงพวกผู้เสพความตายตะโกนอย่างยินดีในการตายของเขาแต่กลับได้ยินเสียงฝีเท้าหนึ่งก้าวมาอย่างเร่งรีบและเรียกชื่อโวลเดอมอร์ เสียงนั้นคือเบลลาทริกซ์นั่นเอง แฮรี่รู้ว่าไม้กายสิทธิ์ของตัวเองยังอยู่ดีใต้เสื้อคลุมของเขาและมั่นใจว่าผ้าคลุมล่องหนต้องอยู่ที่ไหนซักแห่งใกล้ๆกันนี้
แฮรี่แอบเปิดตาขึ้นนิดหนึ่ง เขาเห็นโวลเดอมอร์พูดกับเบลลาทริกซ์ว่า "จะต้องทำแน่”พวกผู้เสพความตายต่างเข้ามารุมล้อมโวลเดอมอร์และแฮรี่เห็นโวลเดอมอร์ทรุดลงไปอยู่ที่พื้น เกิดอะไรบางอย่างขึ้นเมื่อตอนที่เขาเสกคำสาปพิฆาต? ทั้งเขาและโวลเดอมอร์ต่างก็ล้มลงทั้งคู่และตอนนี้ก็ได้ฟื้นขึ้นมาทั้งคู่หรือ? เบลลาทริซ์ถามว่าแฮรี่ตายหรือยัง โวลเดอมอร์จึงสั่งให้ใครคนหนึ่งเข้าไปตรวจดู แฮรี่พบว่าเขาถูกสัมผัสด้วยมือที่นิ่มนวลของผู้หญิงและหล่อนสัมผัสได้ถึงหัวใจที่กำลังเต้นของเขา แต่หล่อนกลับกระซิบถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “เดรโกยังมีชีวิตอยู่ไหม เขาอยู่ที่ปราสาทหรือเปล่า” และแฮรี่ตอบเบาๆว่า “อยู่” ผู้หญิงคนนั้นคือนาร์ซิสซานั่นเอง และนาร์ซิสซาได้ลุกขึ้นตอบกับทุกคนว่า “เขาตายแล้ว” พวกผู้เสพความตายพากันดีใจยกใหญ่ และเอาร่างของแฮรี่โยนขึ้นๆลงๆ จากนั้นโวลเดอมอร์ก็ให้ทุกคนมุ่งหน้าไปยังปราสาทโดยให้แฮกริดเป็นคนแบกแฮรี่ไป โวลเดอมอร์บอกกับทุกคนที่ปราสาทว่าแฮรี่ตายแล้ว ตายโดยการวิ่งหนีเอาชีวิตรอด ทุกคนมองร่างที่นิ่งไม่ไหวติงของแฮรี่ที่ตอนนี้นอนอยู่ที่พื้น แฮรี่ได้ยินเสียงตะโกนอย่างไม่เชื่อและเสียงร้องไห้ของรอน เฮอร์ไมโอนี่และจินนี่ท่ามกลางเสียงของคนอื่นๆด้วย
โวลเดอมอร์บอกให้ทุกคนเงียบแล้วบอกว่าแฮรี่ตายยังงัยอีกครั้ง ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั่นเองก็มีใครบางคนแหวกวงล้อมของคนอื่นๆในปราสาทออกมาประจันหน้ากับเขา เบลลาทริกซ์เป็นคนบอกว่านั่นคือเนวิล ลองบอตท่อม ลูกชายของ Aurors โวลเดอมอร์จึงบอกว่าเขาจำได้แล้ว และพูดกับเนวิลว่าเขาคือพวกเลือดบริสุทธิ์ไม่ใช่หรือและเกลี้ยกล่อมให้เนวิลมาเป็นผู้เสพความตาย แต่เนวิลยืนหยัดในทางตรงข้ามและพูดคำว่า กองทัพของดัมเบิลดอร์ ซึ่งทำให้ทุกคนส่งเสียงขึ้นมาอย่างมีกำลังใจอีกครั้ง โวลเดอมอร์บอกว่าในเมื่อนี่คือทางเลือกของเนวิล เขาก็จะกลับไปใช้วิธีเดิมของเขา โวลเดอมอร์ขยับไม้หมวกคัดสรรปรากฏขึ้นมา และบอกว่าจะไม่มีบ้านอื่นเว้นแต่สลิธีริน เขาขยับไม้ไปที่เนวิล เนวิลถูกสะกดนิ่ง โวลเดอมอร์วางหมวกลงบนศีรษะของเนวิล พวกผู้เสพความตายขยับไม้เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ครั้งสุดท้ายในฮอกวอร์ต โวลเดอมอร์พูดว่าเนวิลจะเป็นตัวอย่างว่าคนที่ต่อต้านเขาจะเป็นเช่นไร โวลเดอมอร์ขยับไม้ ไฟลุกท่วมหมวกและเนวิล เกิดเสียงกรีดร้องไปทั่ว
แฮรี่ตัดสินใจว่าเขาทนไม่ได้แล้ว
จากนั้นมีหลายสิ่งเกิดขึ้นพร้อมกัน
เกิดเสียงคนหลายร้อย เหมือนอยู่ในสงคราม กอร์ปถูกยักษ์ของโวลเดอร์มอร์โจมตี เกิดความโกลาหนไปทั่ว แฮรี่เอาผ้าคลุมล่องหนออกมาคลุมตัวเองไว้และแทบจะพร้อมๆกันนั้น เขาเห็นเนวิลขยับตัว เนวิลทำลายคำสาปของโวลเดอมอร์ได้ หมวกคัดสรรตกลงจากศีรษะของเนวิลและแฮรี่เห็นเขาถืออะไรบางอย่างที่มีสีเงินและมีทับทิมสีแดงติดอยู่ ไม่มีใครสามารถได้ยินเสียงของดาบท่ามกลางการต่อสู้อย่างโกลาหน เพียงขยับตัวครั้งเดียว เนวิลก็ใช้ดาบของก็อดดริก กริฟฟินดอร์ฟันหัวของงูนากินีขาดลอยกระเด็นไปในอากาศ โวลเดอมอร์ส่งเสียงกรีดร้องอย่างโกรธแค้นแต่ไม่มีใครได้ยิน แฮรี่เสกคาถาโล่ป้องกันระหว่างเนวิลกับโวลเดอมอร์
แฮกริดสังเกตว่าศพของแฮรี่หายไป และตะโกนเรียกชื่อแฮรี่ เกิดความโกลาหนขึ้นมาอีกครั้ง เซนทอร์เข้าโจมตีพวกผู้เสพความตาย บัคบีคกับกอร์ปสู้กับพวกยักษ์ แฮรี่เห็นว่าการต่อสู้ค่อยๆเคลื่อนเข้าไปทางโถงทางเข้า แฮรี่ตามเข้าไปและพยายามมองหาโวลเดอมอร์และเห็นเขากำลังมุ่งหน้าไปทางห้องโถงใหญ่ กำลังเสกคาถาและสั่งการพวกลูกน้องคนอื่นๆของเขาที่ตามเข้ามา แฮรี่เสกคาถาโล่ห์ป้องกัน เชมัส ฟินิกันและฮันนา แอบบอต เพิ่งจะผ่านเขาเข้าไป แฮรี่เห็นชาลี วีสลีย์ ฮอเรซ สลักฮอร์น พวกครอบครัวและเพื่อนๆของนักเรียนฮอกวอร์ต พวกเจ้าของร้านและคนที่อาศัยอยู่ในฮอกส์มีด และเขาเห็นเอลฟ์ประจำบ้านปรากฏขึ้นที่ทางเข้าห้องโถง ในนั้นมีเอลฟ์ตัวหนึ่งสวมล็อกเก็ตของเรกูลัส แบล็ค ครีเชอร์นั่นเอง มันร้องตะโกนให้สู้ ในนามของเรกูรัส นายของมัน
แฮรี่ตามเข้าไปในห้องโถงใหญ่และพบว่าโวลเดอมอร์อยู่ตรงศูนย์กลางของการต่อสู้ แฮรี่พยายามเข้าไปให้ถึง มีคนเข้ามาสมทบมากขึ้นเรื่อยๆ เขาเห็นจอร์จและลี จอร์ดันสู้อยู่กับ Yaxley โดโลฮอฟกำลังเพลี่ยงพล้ำฟลิตวิก แมคแนร์ถูกแฮกริดโยนข้ามห้องโถง รอนกับเนวิลช่วยกันเอาชนะเกรย์แบ็ก ลูเซียสกับนาร์ซิสซาไม่ต่อสู้กับใครแต่วิ่งร้องเรียกหาลูกชายของพวกเขา
ตอนนี้โวลเดอมอร์รับมือกับ มักกอนนากัล สลักซ์ฮอร์นและคิงสลีย์ เบลลาทริกซ์สู้อยู่กับเฮอร์ไมโอนี่ ลูน่า จินนี่ เขาเห็นคำสาปพิฆาตพลาดจากจินนี่ไปนิดเดียวเท่านั้น เขาจึงตัดสินใจหันไปทางเบลลาทริกซ์ก่อน แต่นางวีสลีย์เข้ามาแทนทั้งสามคนและสู้กับเบลลาทริกซ์อย่างดุเดือด และเริ่มมีเด็กคนอื่นๆออกมาช่วย เธอบอกให้พวกเขาถอยไป นางวีสลีย์ฆ่าเบลลาทริกซ์ได้ โวลเดอมอร์กรีดร้อง และโกรธยิ่งกว่าเดิม สามคนที่สู้อยู่กับโวลเดอมอร์เริ่มล้าแล้วและถอยออกมา โวลเดอมอร์หันไม้กายสิทธิ์มาทางนางวีสลีย์ แฮรี่เสกคาถา “โพรเทโก้!” เกิดโล่ขึ้นระหว่างห้องโถงคั่นกลางเอาไว้ แฮรี่เอาผ้าคลุมออก เกิดเสียงตะโกนอย่างดีใจที่รู้ว่าแฮรี่ยังไม่ตาย โวลเดอมอร์กับแฮรี่ประจันหน้ากันอยู่กลางวงกลมที่ล้อมรอบโดยคนที่เหลือ เขาตะโกนบอกทุกคนว่าอย่าเข้ามาและเขาต้องทำมันพียงคนเดียวเท่านั้น
(ตรงนี้ขอสรุป อาจทำให้ขาดอรรถรสไปบ้าง) โวลเดอมอร์ยังคิดว่าเขาสามารถเอาชนะแฮรี่ได้ เพราะเขามี Elder wand แต่แฮรี่ก็ค่อยๆเผยความลับที่โวลเดอมอร์ไม่รู้ เรื่องการตายของดัมเบิลดอร์ เรื่องที่สเนปเป็นสายให้ดัมเบิลดอร์ เรื่องแม่ของเขากับสเนป และบอกว่าโวลเดอมอร์กำลังจะทำผิดอีกครั้งหากยืนยันจะสู้กับเขา ตอนนี้เขาเป็นเพียงคนธรรมดาที่ตายได้เท่านั้น และเนื่องจากการตายของดัมเบิลดอร์ซึ่งเป็นเจ้าของ Elder Wand เป็นการตายอย่างสมัครใจโดยให้สเนปเป็นคนทำ ดังนั้นสเนปไม่ใช่คนที่เป็นเจ้าของไม้คนต่อมา แต่เป็นเดรโก มัลฟอย! เพราะเดรโกใช้คาถากับดัมเบิลดอร์เป็นคนสุดท้ายก่อนสเนปและเขาทำสำเร็จ แม้จะไม่ได้เป็นคนฆ่าก็ตาม แฮรี่ย้ำกับโวลเดอมอร์ว่าเขารู้จากโอลิแวนเดอร์แล้วไม่ใช่หรือว่าไม้ต่างหากที่เลือกผู้ใช้ (บางครั้งแฮรี่เรียกโวลเดอมอร์ว่า ทอม และ ริดเดิ้ล ด้วย)
โวลเดอมอร์ช็อกแต่รีบพูดว่าถึงยังงัยเขาก็สามารถเอาชนะแฮรี่ได้ด้วยความสามารถของเขาเองโดยไม่ต้องอาศัยพลังอำนาจจากไม้ แต่แฮรี่บอกว่าโวลเดอมอร์คิดผิดแล้ว เพราะไม้อันที่เขาถืออยู่คือไม้ของเดรโก ซึ่งเขาเอาชนะมาได้ ถึงตอนนี้แฮรี่รู้สึกได้ว่าสายตาของทุกคนในห้องโถงจับจ้องมาที่เขา แฮรี่พูดต่อว่า โวลเดอมอร์คิดหรือไม่ว่าคราวนี้ไม้ที่เขาถือจะรู้ไหมว่าที่กำลังเผชิญหน้าอยู่คือคนที่เอาชนะเจ้านายเก่าของมันได้ และตอนนี้แฮรี่คือนายใหม่ของ Elder Wand! ทั้งสองคนตะโกนพร้อมกัน "อวาดา เคดฟรา” “เอ๊กซ์เปลลิอามัส”
เกิดระเบิดลูกใหญ่และ Elder Wand ปลิวไปในอากาศ แฮรี่กระโดดคว้าไว้ได้ ทอม ริดเดิ้ลปลิวไป นิ่งสนิท ตายด้วยคาถาของตนเองที่สะท้อนกลับ …..

(ตรงนี้ก็ขอสรุปคร่าวๆ) ทุกคนต่างโห่ร้องอย่างดีใจ รอนกับเฮอร์ไมโอนี่เข้ามากอดแฮรี่ รวมทั้งคนอื่นๆที่ต่างก็รุมล้อมเข้ามา พวกผู้เสพความตายที่เหลือถ้าไม่หนีไปก็โดนจับ (ตอนนี้คิงสลีย์รักษาการแทนในตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนต์ ) พวกเขายกร่างของทอม ริดเดิ้ล เข้ามารวมกับผู้เสียชีวิตคนอื่นๆ มีลูปิน ท็องส์ เฟร็ด คอลิน และคนอื่นๆอีกราว 50 คน ทุกคนรวมทั้งเซนทอร์ กอร์ป พวกผี นั่งรวมกันโดยไม่แยกบ้าน แฮรี่คว้าผ้าคลุมล่องหนมาสวม เขามองไปที่จินนี่ซึ่งอยู่กับนางวีสลีย์ แล้วเดินไปสะกิดรอนกับเฮอร์ไมโอนี่ให้ออกไปข้างนอกด้วยกัน
พวกเขาขึ้นไปที่ห้องอาจารย์ใหญ่ และพูดคุยกับรูปภาพอาจารย์ใหญ่คนก่อนๆรวมถึงดัมเบิลดอร์ด้วย สุดท้ายแฮรี่ตัดสินใจจะไม่เก็บ Elder Wand ไว้ เขาเสกคาถา “รีแพโร” กับไม้เดิมของตัวเองที่อยู่ในสภาพ “ซ่อมไม่ได้อีกแล้ว” แต่มันทำได้ ไม้กายสิทธิ์ของแฮรี่กลับมาดีเหมือนเดิม และเขาบอกว่าจะเอา Elder Wand ไปเก็บไว้ที่เดิม แฮรี่ถามดัมเบิลดอร์ว่าหากเขาตายตามธรรมชาติ (ไม่ใช่ด้วยการฆ่าเพื่อเอาไม้) เหมือน Ignotus พลังอำนาจของไม้ก็จะหายไปเองใช่หรือไม่ ดัมเบิลดอร์พยักหน้า พวกเขายิ้มให้กัน

35.king's cross

33 โอ๊ย บีบหัวใจอ่ะ

แฮรี่นอนคว่ำหน้า เขาแน่ใจว่าอยู่คนเดียวแน่ๆ ไม่แน่ใจว่านี่ยังเป็นตัวเขารึเปล่า จนครู่ใหญ่แฮรี่ ก็เริ่มได้สติ ว่าเขาเปลือยอยุ่ (ว๊าว) เขาเริ่มเช็คว่ามองเห็นไหม ขยับได้ แฮรี่ลุกขึ้น เริ่มเขินที่ตัวเองโป๊ มองไปรอบ ๆ คาดว่าจะอยู่ในห้องต้องประสงค์ เผอิญเจอเสื้อคลุมก็เลยหยิบมาใส่

แฮรีพยายามหาทางกลับไปที่ห้องโถงใหญ่ เสียงที่เหมือนเด็กร้อง ตั้งแต่เขาเริ่มได้สติ มาจาก เด็กเปลือยคน หนึ่งที่เดินเข้ามาหาเขา นันคือ ดัมเบิลดอร์

แฮรี่ คิดว่าตัวเองตายไปแล้ว เพราะเขาไม่ได้ป้องกันตัว แต่ยอมให้เวอร์ดี้ ฆ่าเขา

ดัมเบิลดอร์บอกว่า เมื่อเวอร์ดี้ ฆ่า แฮรี่ ทำให้ส่วนนึงของเวอร์ดี้ที่อยู่ในตัวแฮรี่ ถูกทำลายไป เพราะ เมือ่เวอร์ดี้กลับมามีร่างใหม่ (เล่มสี่) ต้องใช้เลือดของแฮรี่ ทำให้ เวทย์มนต์ ที่แม่แฮรี่ทำไว้ เข้าไปอยู่ในตัว เวอร์ดี้ ด้วย และ ในคืนที่เวอร์ดี้โดนเวทย์มนต์ ก็ทำให้แฮรี่กลายเป็นฮอร์ครุกที่ เจ็ด โดยไม่รู้ตัว

แฮรี่ ถามว่า ดัมเบิลดอร์ รุ้มาตลอดหรือ แต่ป๋าบอกว่าเดาเอา

ในที่สุดดัมเบิลดอร์ก็เล่าให้แฮรี่ฟัง เรื่องที่ผ่านมา ทั้งเรื่อง แม่ น้องชายน้องสาว ที่ อาเบอร์ฟาท เล่าให้ฟัง เป็นเรื่องจริง ดัมเบิลดอร์ สนใจใฝ่รู้มาก จนละเลย หน้าที่และความรับผิดชอบต่อ ครอบครัว ยิ่งมา เป็นเพื่อน กับ Gringenwald ที่บ้าเรื่อง Deaht Hallow ทำให้ทั้งสองเฝ้าตามหา ของทั้งสามชิ้น และเรื่องราวของสามพี่น้องก็จริง

จนเมื่อน้องสาวดัมเบิลดอร์ ตายยิ่งทำให้ ดัมเบิลดอร์ อยากรวบรวมมากขึ้นเพื่อพา แม่และน้องสาวกลับมา

ดัมเบิลดอร์ บอกว่า ไม่ใช่ทุกคนที่เหมาะสมที่จะครอบครอง HALLOW สำหรับ ตัวเขาเป็นเจ้าของได้ เพียง Elder Wan แต่แฮรี่ มีความเหมาะสม เพราะ เกี่ยวข้องกับความตาย ทั้งเป็นฮอร์ครุก และ สืบต่อ ผ้าคลุม ทางสายเลือด อีกทั้ง ต้องฟื้นคืนชีพ (มาฆ่าเวอร์ดี้ไง)

ดัมเบิลดอร์คาดว่า เวอร์ดี้รู้แค่ ไม้จะทำให้ เขาเพิ่งพลังอำนาจ ทำให้เวอร์ดี้ตามล่าแต่ ไม้ แต่ไม่รุ้วัตถุประสงค์ที่แท้จริง ทำให้ ดัม วางแผน ให้เวอร์ดี้ เอาไม้ไป โดยไม่รู้ว่า เขาวางแผน ให้ สเนป ต่างหากที่เป็นเจ้าของไม้ที่แท้จริง เพื่อกำจัด เวอร์ดี้ แต่ไม่สำเร็จ

สุดท้าย ดัมเบิลดอร์ บอกให้แฮรี่รู้ว่า สามารถเลือกที่จะกลับไป หรืออยู่ ตายกับป๋าที่นี่ก็ได้ ความตายไม่ใช่เรื่องน่ากลัว

34.the forest agian

33 ในที่สุดความจริงทุกอย่างเกี่ยวกับสเนป ก็กระจ่าง แฮรี่ได้รู้ว่า สเนป เสี่ยงตายเพื่อช่วยดัมเบิลดอร์ และตัวเขา ด้วยชีวิต

ดัมเบิลดอร์ฝากความหวังไว้ที่เขา เด็กชายคนหนึ่ง หวังว่าเขาจะทำลายฮอร์ครุกทุกชิ้น แต่แฮรี่ ก็โง่เองเพราะฮอร์ครุกไม่ได้ผูกพันแค่เวอร์ดี้ แต่ยังรวมถึงตัวเขาด้วย แฮรี่ จะต้องเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อทำลาย ฮอร์ครุกทุกชิ้น เขาอิจฉาพ่อแม่และ ทุกคนที่ตายอย่างง่ายดาย

แต่ดัมเบิลดอร์ ก็คาดหวัดมากเกินไป เพราะ นากินียังมีชีวิตอยุ่ ถึงแม้แฮรี่ตายไปแล้ว ก็ยังมีอีกหนึ่ง ที่จะทำให้เวอร์ดี้ ยังอยู่ในโลกนี้ได้ หลังจากเขาตาย ใครจะฆ่ามันได้ เป็น รอน เฮอร์ นี่เองสาเหตุที่ ดัมเบิลดอร์ ต้องการให้ ทั้งสองอยู่เคียงข้างเขา เพื่อทำภารกิจให้เสร็จสิ้น

แฮรี่ตัดสินใจเด็ดขาด เขากลับมาที่ฮอลใหญ่ เจอเนวิล และฝากให้เนวิล บอกรอน หรือ เฮอร์ ให้ฆ่า นากินี

เนวิลรับปาก และบอกว่า ทุกคนพร้อมจะสู้ แฮรี่ ทำหน้าเศร้า คลุมผ้าคลุม แล้วเดินจากมา จนมาเจอจินนี่กำลังปลอบ เพื่อนอยู่ แฮรีอยากตะโกนบอกให้จินนี้รู้ว่าเขาอยู่ใกล้ๆ อยากให้เธอห้ามเขา พาเขากลับบ้าน แต่ฮอกวอต คือบ้านของเขา ที่แห่งเดียวที่เขา และ เวอร์ดี้ และสเนป นับเป็นบ้าน แฮรี่เดินจากมาก

ผ่านมาถึงกระท่อมของแฮกริด แฮรี่คิดถึงวันเก่า ๆ ทีรอนเคยอ๊วก ตัวทาก เฮอร์ ช่วยดูแลนอเบิรท (เหมือนลาไปตายจริง)

สุดท้ายแฮรี่ ก็เปิดลูกสนิชลูกแรกออก ทายซิ ใช่แล้ว เป็นยาชุบชีวิต ในที่สุด แฮรี่ก็ ได้ Death Master ครบสามแล้ว

ในทีสุดแฮรี่ก็เข้า ยานี้ไม่ใช่เพื่อพาคนที่ตายแล้วกลับมา แต่เพื่อพามาเจอต่างหาก แล้วก็รวมญาติ เจอทุกคนที่ตาย ไป พ่อแม่ ลูปิน ทุกคนยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว ลูปิน ถามว่าเขาตายยังไง แฮรีบอกตายหลังจากได้ลูกชาย

จะมีแฮรี่คนเดียวที่เห็นพวกเขา เหมือนมาเสริมพลังให้แฮรี่ แฮรี่ เดินมาเจอ โดโรฮอฟ กับ ยักซี ที่เหมือนจะรู้สึกถึง ผ้าคลุม แต่ผ่านไป พวกเขาขี่ อาราก็อก กลับมาแจ้งข่าวกับเวอรดีว่าตามแฮรี่ไม่เจอ

แต่เวอร์ดี้มั่นใจว่ายังไง แฮรี่ก็ต้องมา

แล้วแฮรี่ก็ทิ้งผ้าคลุม ปรากฏตัวขึ้นกลางวง ทุกคนตกใจ แฮรี่รู้ว่าเวอร์ดี้ ต้องเสกคาถาป้องกันนากินีไว้ ถ้าเขาชีไม้ไปที่มันต้องโดนขัดขวางแน่

ทันใดนั้น แฮกริดก็เข้ามาห้าม แต่โดน ผุ้เสพความตายสะกัดไว้

แฮรี่เผชิญหน้ากับ เวอร์ดี้

แฮรี พอตเตอร์ เด็กชายผู้รอดชีวิต เวอร์ดี้เรียกเขา

ทุกอย่างหยุดนิ่ง

แฮรี นึกถึงจีนนี้ สายตา ของเธอ ริมฝีปากของเธอยามที่พวกเขา

แฮรี่ต้องตัดสินใจ ณ เดี๋ยวนั้น ก่อนที่ความกลัว จะครอบงำเขาเสียก่อน เขาเห็นปากขยับ และ แสงสีเขียวพุ่งออกมา ก่อนที่ทุกอย่างจะ เลือนหายไป

33 - The Prince's Tale

แฮร์รี่นั่งข้างร่างไร้ชีวิตของสเนปอยู่พักหนึ่ง ก่อนเขาจะได้ยินเสียงของโวลเดอมอร์ที่ดังก้องโรงเรียนและ Hogsmeade ว่าให้แฮร์รี่ออกมามอบตัวภายในหนึ่งชั่วโมงที่ป่าต้องห้าม ไม่งั้นเขาจะฆ่าทุกคนไม่ให้เหลือแม้แต่ผู้หญิงและเด็ก ในห้องโถงใหญ่ ผู้คนมารวมกัน รักษาคนเจ็บ และนั่งข้าง ๆ คนที่ตาย ร่างของเฟร็ดถูกล้อมด้วยครอบครัววีสลีย์ ลูปินกับท๊องก์ดูเหมือนหลับอย่างสงบ แฮร์รี่กลับไปยังห้องทำงานของดัมเบิลดอร์เงียบ ๆ ไปที่เพนซีป และเทความทรงจำของสเนปลงไป

สเนปในวัยเด็ก แอบเฝ้ามองเด็กสาวสองคนหลังพุ่มไม้ ลิลลี่กับเพ็ตทูเนียกำลังเล่นกัน โดยลิลลี่ใช้เวทมนต์กับดอกไม้ เพ็ตทูเนียหวาดกลัวบอกว่าแม่พวกเธอห้ามลิลลี่ทำแบบนี้ สเนปกระโดดออกมา บอกว่ามันคือเวทมนต์และลิลลี่คือแม่มด เพ็ตทูเนียตกใจและกล่าวหาว่าสเนปแอบซุ่มมองพวกเธอมาตลอดและรีบไปลิลลี่ที่หันมองสเนปอยู่จากไป

สเนปกับลิลลี่ในวัยเด็กนั่งคุยกันใต้ต้นไม้ สเนปบอกว่ากระทรวงจะเอาผิดคนที่อายุไม่ถึงเกณฑ์แล้วใช้เวทมนต์นอกโรงเรียน สเนปเล่าว่าอีกไม่นานพวกเขาจะได้รับจดหมาย แต่ลิลลี่จะมีคนมาที่บ้าน เพราะเธอเป็นมักเกิ้ล ลิลลี่ถามสเนปว่าเป็นคนที่เกิดจากมักเกิ้ลแตกต่างจากคนอื่นไหม ซึ่งสเนปตอบว่า ไม่มีอะไรแตกต่าง พวกเขาคุยเรื่องครอบครัวของสเนป พลังเวทมนต์ทรงพลังของลิลลี่ และขณะที่สเนปเล่าเรื่อง Dementor ที่ลิลลี่ถาม เขาได้ยินเสียงเพ็ตทูเนียลื่นจากด้านหลัง จนสเนปบอกว่าคราวนี้ใครกันแน่ที่แอบดูแอบฟังอยู่ เพ็ตทูเนียโกรธมาก เลยเยาะเย้นสเนปว่าใส่กระโปรงของแม่อยู่เหรอ กิ่งไม้บนศีรษะของเพ็ตทูเนียหักและหล่นใส่เธอ ลิลลี่โกรธและกล่าวหาว่าสเนปเป็นคนทำที่เขาปฏิเสธ แต่เธอก็ไม่ฟัง วิ่งตามพี่สาวกลับบ้าน

ที่สถานีรถไฟ สเนปเฝ้ามองครอบครัวมาส่งลิลลี่ ลิลลี่ยังคงขอโทษเพ็ตทูเนียอยู่ บอกว่าเมื่อเธอไปถึงโรงเรียน จะพยายามขอร้องให้รับเพ็ตทูเนียเข้าโรงเรียน ซึ่งทำให้เพ็ตทูเนียโกรธและอับอายมากจนปฏิเสธว่าเธอไม่เคยต้องการไปที่โรงเรียนสำหรับคนประหลาดเช่นลิลลี่หรือสเนป ลิลลี่บอกว่าเธอแน่ใจว่าเพ็ตทูเนียไม่คิดว่ามันประหลาดแน่ ๆ เพราะเธอรู้ว่าเพ็ตทูเนียเขียนจดหมายถึงดัมเบิลดอร์ ขอร้องให้รับเธอเข้าเรียนด้วย ซึ่งทำให้เพ็ตทูเนียยิ่งโกรธมากขึ้นอีก

ลิลลี่นั่งร้องไห้อยู่ในรถไฟ สเนปเข้ามานั่งด้วยและปลอบเธอโดยบอกเรื่องว่าพวกเขากำลังไปฮอกวอกต์ซึ่งทำให้ลิลลี่ยิ้มออกมาได้ สเนปบอกว่าเขาหวังว่าลิลลี่จะอยู่บ้านสลิธีริน จนกระทั่งเจมส์กับซีเรียสเข้ามานั่ง และบอกว่าเกทับว่าพวกเขาจะอยู่บ้านกริฟฟินดอร์ผู้กล้าหาญ จนมีปากเสียงกันนิดหน่อย เจมส์กับซีเรียสเลยเยาะเย้ยสเนปก่อนย้ายไปนั่งที่อื่น

สเนปเฝ้ามองอย่างผิดหวังเมื่อลิลลี่ถูกประกาศอยู่บ้านกริฟฟินดอร์ เธอหันมองสเนปอย่างเศร้า ๆ ก่อนจะยิ้มและเดินไปนั่งกับพวกกริฟฟินดอร์ ซีเรียสขยับที่ให้เธอนั่ง แต่เธอเหมือนจำเรื่องบนรถไฟได้ เลยกอดอกและหันหลังให้เขา

ลิลลี่กับสเนปเดินคุยกัน แต่เหมือนจะทะเลาะกันมากกว่าที่ลานโรงเรียน ลิลลี่ไม่ชอบที่เห็นสเนปคบเพื่อนที่ใช้ศาสตร์มืด และสเนปเองก็ไม่ชอบพวกเจมส์เหมือนกัน และเขาสงสัยเรื่องของลูปินที่ป่วยทุกครั้งที่พระจันทร์เต็มดวง ลิลลี่เตือนเขาว่าเจมส์ช่วยชีวิตเขาจากต้นวิลโล่ว์จอมหวด แต่สเนปเย้ยว่าเจมส์แค่ต้องการจะเป็นฮีโร่เท่านั้นและเขารู้ดีว่าเจมส์ก็ชอบลิลลี่

สเนปถูกเจมส์ใช้คาถาจับขาลอยบนฟ้าและแกล้งเขา ลิลลี่กับพวกเพื่อน ๆ เข้ามาห้าม สเนปตะโกนด่าเธอว่าพวกเลือดสีโคลนด้วยความโกรธที่ถูกทำให้อับอาย

สเนปตามขอโทษลิลลี่หลายต่อหลายครั้ง ถึงขนาดมานั้นเฝ้าหน้าทางเข้าบ้าน ลิลลี่ออกมาพบเขาเพราะเพื่อนเธอบอกว่าเขาตั้งใจจะนอนเฝ้าหน้าทางเข้า สเนปพยายามขอโทษ แต่ลิลลี่บอกว่าเหมือนพวกเขาเลือกทางเดินของตัวเองแล้วที่สเนปเลือกคบพวกผู้เสพความตาย และจะเข้าร่วมโวลเดอเมอร์ในภายหลัง ถึงขนาดเรียกเธอว่าเลือดสีโคลน และทำไมเธอถึงแตกต่างจากคนอื่น

สเนปกำลังรอใครบางคนอยู่ ดัมเบิลดอร์ปรากฏตัวขึ้น ปลดอาวุธสเนปและถามว่าเขาต้องการอะไร สเนปขอร้องดัมเบิลดอร์ บอกว่าให้ช่วยลิลลี่ด้วย แต่ดัมเบิลดอร์บอกว่าคำทำนายไม่ได้หมายถึงลิลลี่ แต่เป็นลูกชายของเธอ สเนปแน่ใจว่าโวลเดอมอร์ต้องการจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด และขอให้ดัมเบิลดอร์ช่วยลิลลี่ ซึ่งทำให้ดัมเบิลดอร์รู้สึกสมเพชสเนปมาก ๆ ที่คิดจะช่วยลิลลี่คนเดียว โดยไม่สนใจเจมส์กับลูก สเนปไม่ตอบ และขอให้ดัมเบิลดอร์ช่วยซ่อนพวกเขาทั้งหมดในที่ปลอดภัย และเขาจะยอมทำทุกอย่างให้

ที่ห้องทำงานของดัมเบิลดอร์ สเนปบอกว่าเขาคิดว่าดัมเบิลดอร์จะซ่อนพวกเธอในที่ปลอดภัย ดัมเบิลดอร์ตอบว่าพวกเขาเลือกคนไว้ใจผิด แต่แฮร์รี่ยังไม่ตาย สเนปที่หมดหวังแล้วไม่สนใจแฮร์รี่ จนดัมเบิลดอร์บอกว่าแฮร์รี่มีดวงตาที่ถอดแบบจากลิลลี่ และบอกว่า ถ้าสเนปรักลิลลี่จริง ๆ ทางเลือกของเขาก็ชัดเจนมาก อย่าให้ลิลลี่ต้องตายอย่างไร้ค่า สเนปต้องช่วยปกป้องลูกชายของลิลลี่ สเนปขอให้ดัมเบิลดอร์ห้ามบอกเรื่องนี้กับแฮร์รี่โดยเด็ดขาด

สเนปเข้ามาบ่นกับดัมเบิลดอร์เรื่องนิสัยของแฮร์รี่ที่เหมือนเจมส์ไม่มีผิด แต่ดัมเบิลดอร์ไม่สนใจ บอกว่าจับตามองควีเรลล์ให้ดี

ดัมเบิลดอร์ยืนคุยกับสเนปหลังงานเลี้ยงเต้นรำเลิก เรื่องของตรามารคาร์คารอฟเด่นชัดขึ้นมาอีกครั้ง และสเนปยืนยันว่าเขาจะไม่เข้าร่วมโวลเดอมอร์อีก

ที่ห้องทำงานของดัมเบิลดอร์ ดัมเบิลดอร์ดูอิดโรยมาก สเนปใช้ไม้กายสิทธิ์และเอายามารักษาแผลที่มือของดัมเบิลดอร์ แหวนที่ถูกทำลายวางอยู่บนโต๊ะ สเนปบอกว่าดัมเบิลดอร์จะมีชีวิตอยู่ได้อีกประมาณหนึ่งปี เพราะคำสาปจะกระจายไปเรื่อย ๆ ดัมเบิลดอร์บอกว่าเขาโชคดีแล้ว แค่นี้ก็พอแล้ว และเขาก็มีสเนปอยู่ ดัมเบิลดอร์กล่าวถึงแผนของโวลเดอมอร์ที่จะใช้เดรโก้เข้ามาฆ่าตัวเขา สเนปบอกว่าโวลเดอมอร์เองก็ไม่คาดหวังว่าเดรโก้จะทำได้ ซึ่งจะเป็นการลงโทษครอบครัวมัลฟอย จริง ๆ แล้วเดรโก้เองก็ถูกหมายหัวไว้อยู่แล้วพอ ๆ กับดัมเบิลดอร์ ซึ่งหากเดรโก้ทำไม่สำเร็จคนที่จะทำงานต่อก็คือสเนป ดัมเบิลดอร์ฝากฝังให้สเนปปกป้องโรงเรียนและเด็ก ๆ เพราะไม่ช้าก็เร็วโวลเดอมอร์ต้องเข้ามายึดแน่ ๆ ดัมเบิลดอร์ขอให้สเนปเป็นคนที่สังหารเขา ซึ่งเวลานั้นกำลังจะมาถึง ดัมเบิลดอร์ไม่อยากให้จิตวิญญาณของเดรโกกระทบกระเทือนมากกว่านี้ เพราะมันอาจจะยังเยียวยาได้อยู่

สเนปเดินคุยกับดัมเบิลดอร์ ถามว่าดัมเบิลดอร์ทำอะไรกับแฮร์รี่ แต่ดัมเบิลดอร์ไม่ยอมบอก บอกเพียงแค่ว่าเขาปรึกษาและบอกข้อมูลบางอย่างให้แฮร์รี่ สเนปบอกว่าดัมเบิลดอร์ไม่เชื่อเขา ดัมเบิลดอร์บอกว่าเขาไม่ควรบอกความลับทุกอย่างให้กับคน ๆ เดียว โดยเฉพาะกับสเนปที่ตอนนี้อยู่ใกล้ชิดกับโวลเดอมอร์แม้สเนปจะทำไปตามคำสั่งของดัมเบิลดอร์เองก็ตาม เขาแน่ใจว่าโวลเดอมอร์เองก็กลัวการเชี่อมต่อของโวลเดอมอร์กับแฮร์รี่ และคงไม่คิดจะเข้ามาควบคุมจิตใจแฮร์รี่อีก

ดัมเบิลดอร์บอกสเนปเกี่ยวกับนากินี่ ว่าจะถึงเวลาที่โวลเดอมอร์เป็นห่วงชีวิตของงู เมื่อนั้นจะปลอดภัยที่จะบอกแฮร์รี่ถึงเรื่องคืนที่โวลเดอมอร์เข้ามาฆ่าครอบครัวพอตเตอร์ คำสาปของลิลลี่สลายวิญญาณของโวลเดอมอร์ ส่วนหนึ่งได้เข้าไปอยู่ในสิ่งมีชีวิตเดียวตรงนั้น ซึ่งก็คือแฮร์รี่ ทำให้แฮร์รี่พูดภาษาพาร์เซล เชื่อมต่อจิตใจกับโวลเดอมอร์ได้ และส่วนวิญญาณนั้นก็ได้ปกป้องแฮร์รี่ไปด้วย ซึ่งแฮร์รี่ต้องตายและโวลเดอมอร์เป็นคนฆ่าเขา โวลเดอมอร์ถึงจะตายได้ สเนปโกรธมากเพราะที่ผ่านมา เขาคอยปกป้องแฮร์รี่มาตลอด และท้ายที่สุด แฮร์รี่ก็ต้องถูกฆ่าอยู่ดี แค่เพียงแต่ตายให้ถูกที่ถูกเวลาเท่านั้น สเนปกล่าวว่าดัมเบิลดอร์เพียงใช้เขา สเนปเป็นสาย เสี่ยงภัยอันตรายมากมายเพื่อเขา ทุกสิ่งที่เขาทำเพื่อปกป้องลูกชายของลิลลี่ให้ปลอดภัย ทุกอย่างที่ทำเพื่อเลี้ยงดูแฮร์รี่ราวกับหมูรอวันเชือด ดัมเบิลดอร์ถามเขาว่า สเนปรู้สึกเป็นห่วงแฮร์รี่แล้วหรือ สเนปถามกลับว่า เพื่อเขาหรือ แล้วก็เสกผู้พิทักษ์ออกมา มันเป็นกวางสาวสีเงิน ดัมเบิลดอร์น้ำตาไหลถามเขาว่า ตลอดเวลาเลยหรือ สเนปยืนยันว่า ตลอดเวลา

สเนปยืนคุยอยู่กับภาพของดัมเบิลดอร์ ดัมเบิลดอร์บอกว่าให้เขาบอกโวลเดอมอร์วันและเวลาที่แท้จริงที่แฮร์รี่จะเดินทางจากบ้าน Dursleys และเพื่อไม่ให้ถูกสงสัย ให้สเนปไปบอกมันดันกัส ให้ใช้แผนน้ำยาสรรพรส และเปลี่ยนควาทรงจำเขา ให้บอกภาคีว่านี่คือแผนของมันดันกัสเอง

สเนปขี่ไม้กวาดไล่ตามลูปินกับจอร์จในร่างของแฮร์รี่ ผู้เสพความตายบินอยู่หน้าสเนปและชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่ลูปิน สเนปเสกคาถา ตั้งใจจะเล็งไปที่ไม้กายสิทธิ์ของผู้เสพความตาย แต่คาถาพุ่งไปโดนจอร์จแทน

สเนปนั่งอยู่ในห้องนอนของซีเรียส น้ำตาไหลเมื่ออ่านจดหมายของลิลลี่ เขาฉีกจดหมาย เอาในส่วนหน้าที่สอง ที่เขียนว่า ดัมเบิลดอร์เคยเป็นเพื่อนกับ Grindelwald Bathilda คงคิดไปเอง รักเสมอ จากลิลลี่ สเนปเก็บส่วนที่ลงลายเซ็นต์ของลิลลี่เอาไว้ และฉีกรูปเอาแต่ลิลลี่ไป โดยทิ้งส่วนที่เหลือคือเจมส์กับแฮร์รี่ไว้ในลิ้นชัก

ในห้องทำงาน สเนปยืนอยู่เมื่อ Phineas กลับเข้ามาในรูป บอกว่าได้ยินเฮอร์ไมโอนี่พูดว่าพวกเขาอยู่ที่ Forest of Dean ดัมเบิลดอร์บอกให้สเนปเอาดาบไป และอย่าให้แฮร์รี่รู้ว่าเป็นสเนป